Waarom Duitsland toch al tien jaar lang niet op gang komt.
Duitsland is, economisch gezien, al een decennium lang niet wat het ooit was. In plaats van de trotse Europese koploper waar alle andere Europese landen jaloers op zijn, voert liet land tegenwoordig een bittere strijd met Italië om de voorlaatste plaats op de verschillende economische ranglijsten te bemachtigen. Grundig, het kind van het Duitse Wirtschaftswunder, bestaat niet meer, HypoVereinsbank is in Italiaanse handen en Löwenbräu is tegenwoordig Belgisch en geen Duits bier.
Toch sluiten te veel Duitsers volgens Hans-Werner Sinn, auteur van Die Basarökonomie, hun ogen voor de realiteit. Veel economen, maar vooral politici, in Duitsland denken dat de economie van hun land slechts een tijdelijk, conjunctureel probleem heeft. Binnenkort zullen de oude tijden herleven en zal Duitsland weer de Europese aanvoerder worden. Kijk maar naar de export, zeggen ze dan. Duitsland is al jaren niet alleen Europees maar ook wereldkampioen in groei van de export.
Het idee dat het Duitse probleem tijdelijk is, wordt gebruikt als argument waarom de hoge loonkosten in Duitsland geen probleem zouden zijn. En dat terwijl die, volgens de auteur tot de hoogste ter wereld behoren. Sinn, professor aan de universiteit in Mün- chen en een vooraanstaande Duitse econoom, bestrijdt dat beeld.
De exportboom geeft onterecht een geruststellend beeld, meent de auteur. In het boek probeert hij de lezer ervan te overtuigen dat wie alleen oppervlakkig naar de exportcijfers kijkt, een volkomen onjuist beeld van de toestand van de grootste economie van Europa krijgt.
Simi stelt de exportboom voor als een supernova, het spectaculair uiteenknallen. van een ster dat voorafgaat aan haar dood. Volgens hem zijn de loonkosten juist de kern van het Duitse probleem.
Dat Duitsland in grote problemen verkeert kan iedereen vrij makkelijk zien, stelt hij. Meer dan vijf miljoen Duitsers zijn op zoek naar een baan. Dat is het hoogste aan- tal sinds het einde van de Tweede Wereldoorlog. Met zo'n hoog aantal werklozen, dat bovendien toeneemt, kan de economische groei simpelweg niet veel voorstellen.
De Duitse economie is een schip dat langzaam zinkt en niemand die er iets aan doet om het te redden. Het bedrijfsleven kan het land niet uit het slop trekken, want het wordt verscheurd door aan de ene kant de stevige wereldwijde concurrentie en de te dure verzorgingsstaat aan de andere kant.
Sinn werkt die stelling uit in vijftien hoofdstukken. Die zijn slechts hier en daar onderbroken door simpele maar uitstekend uitgekozen grafieken, die de boodschap in één oogopslag overbrengen. Met gemiddeld vijftien pagina's per hoofdstuk is het boek een dynamisch geheel, dat makkelijk leest.